آموزش نگهداری از ارگ (کیبورد)

موارد عمومی را که در نگهداری از همه کیبورد ها باید رعایت کرد :

1- استفاده از ترانس کامپیوتر که در واقع تقویت کننده برق بوده ( این مورد شدیدا ضروری می باشد)
و جلوی ورود هر گونه نوسان را که به وفور شاهدش هستیم را به کیبوردها میگیرد.
پرپر زدن ریز صفحه نمایش در Pa-50 به همین دلیل است.

2-عدم استفاده ساعات طولانی از کبیوردها(خصوصا یاماها) که باعث سوختن و خراب شدن
صفحه نمایش آن میگردد- در صورت عدم استفاده حتما خاموش گردد روشن ماندن بدون استفاده حتی به مدت نیم ساعت شدیدا مضر میباشد.

بهترین راه برای یادگیری کیبورد و پیانو

آیا ناحیه آموزشی دیگری وجود دارد که دانش آموزان  فقط موقعیت تک به تک را یاد گرفته باشن، نه واقعا؟
در اصل، این چیزیست که دانش آموزان سنتی و کلاسیک پیانو انجام می دهند. این خیلی مهم و خسته کننده برای هنرجویانی است که نواختن کیبورد و پیانو را همه روزه تمرین می کنند. این احتیاج به انضباطی دارد که در فرزندان و والدین نمی بینید.

هر دو این گرایشات، محدودیت های مصنوعی  برای هنرجویان می سازند که مانع از رشد و توسعه مهارت های موسیقیایی شما می شود.

فرآیند یادگیری ساز دف

سن و شرایط خاص فیزیکی برای یادگیری این ساز: ساز دف یکی از سازهایی است که فیزیک بدنی در آن اهمیتی ویژه دارد.جنسیت دریادگیری آن اهمیتی ندارد. سن مناسب برای شروع این ساز حدوداً9 سالگیست زیرا در این سنن عموماً بدن به مقداری از رشد رسیده که از عهده نواختن این ساز بر آید هرچند ممکن است فردی در سن 7 سالگی دارای جثه بزرگتری نسبت به یک فرد 9 ساله باشد بطور کلی یادگیری این ساز برای کودکان ریز نقش و با قدرت بدنی کم و افراد سالمند بامشکلات فیزیکی (خصوصاً در ناحیه دست ها)، که از ضعف و عدم انعطاف پذیری بدن رنج می برند توصیه نمی شود زیرا بخاطر فیزیک خاص شان ممکن است در نواختن این ساز دچار مشکل شوند. یاد آوری این نکته ضروریست که قدرت بدنی لزوماً با بزرگی جثه در ارتباط نیست و عوامل دیگری نظیر توارث و ذهن درآن نقش مهمی ایفا می کنند.دانستن این نکته خصوصاً برای خانم هایی که بخاطر کوچکی و لاغری دست هایشان در یادگیری این ساز تردید دارند ضروریست زیرا همانطور که اشاره شد کوچکی و لاغری دست ها  ملاک اساسی برای انتخاب نکردن این ساز بشمار نمی آید و ممکن است فردی با دست های لاغر یا ظریف از توان و استقامت عضلانی مناسبی برای یادگیری این ساز برخوردار باشد.

توصیه هایی برای کنترل استرس صحنه برای نوازندگان دف

آیا استرس اجرا سد کار شما شده است؟

اولین قدم برای کنترل ترس از صحنه و تمام انواع استرس اجرا، این است که شما شناخت خوبی از مشکلی که با آن مواجه هستید داشته باشید. همانطور که برای تمامی ترس ها ترفندی وجود دارد، کنترل ترس از صحنه نیز ترفندهایی دارد . برای بدست آوردن راه حل غلبه بر این ترس شما باید تمامی این ترفندها را بشناسید

موارد شایع و قابل درمان

استرس اجرا در شکل های مختلف آن شایع ترین نوع ترس در سراسر جهان است و معمولا با نام "صحنه هراسی" شناخته می شود ولی لازم بذکر است برای داشتن این ترس لزومی به وجود خارجی یک سن نمایش نیست. هرکسی که فعالیت هایش باعث جلب توجه مردم می شود و او را در برابر جمعیت کوچک یا بزرگ قرار می دهد، می تواند استرس اجرا را تجربه کند. اصطلاح استرس اجرا صحنه هراسی یک معنی را می دهند و به جای هم قابل استفاده اند

شایع ترین نوع استرس اجرا صحبت در مقابل جمعیت است، اگرچه، کسانی هم که شغل و یا علائقشان ایجاب می کند تا بر روی صحنه بروند، مانند موسیقیدان ها، بازیگران ورزشکاران و غیره، صحنه هراسی را به عنوان یک اختلال جدا نشدنی کار خود تجربه می کنند. برای مثال در مورد یک نوازنده با این که گفتگویی در کار نیست، استرس اجرا را به صورت ترس در چهره ، درد مفاصل ،سستی و لرزش دست و پا،و در نهایت اجرای نامطلوب قطعه مورد اجرا تجربه می کند.

استرس اجرا قابل درمان است، با اینحال بسیاری از مردم با وجود اثرات منفی و محدودیت هایی که برای کارشان ایجاد می کند، با آن دست و پنجه نرم می کنند و از آن رنج می برند. این دسته از مردم یا نمی دانند که راه های درمانی وجود دارند، یا می ترسند که درمان روی آن ها اثر بخش نباشد و یا تصور می کنند روش درمان بسیار سخت است.

با این وجود شرایط هر فرد بسته به موقعیتش متفاوت است، من متوجه شده ام که افراد به چهار شکل کلی استرس اجرا را تجربه می کنند.

چهار نوع استرس اجرا

برخی از مردم دست به هر کاری می زنند تا از رفتن به "روی صحنه" اجتناب کنند. مثلا فرد تمامی همگروهی های خود را طوری انتخاب می کنند که هرگاه نیازی به ارائه باشد، این وظیفه را به همگروهیشان واگذار کنند و یا موقیت هایی را انتخاب می کنند که هیچ احتیاجی به حضور در برابر جمعیت نباشد. این دسته از افراد به طور معمول موفق می شوند که جلو جمعیت نروند ولی اغلب از یادآوری این نکته که چطور این ترس زندگی آن ها را کنترل می کند و بر روی انتخاب های آنها تاثیر می گذارد احساس تاسف می کنند. اگر شما نیز جزو این دسته از افراد هستید، پس شما نیز علاوه بر ترس صحنه با پشیمانی حاصل از آن نیز دست و پنجه نرم می کنید.

گروه دیگری وجود دارد که در آنها استرس اجرا به اندازه گروه قبل شدید نیست. این گروه اجازه نمی دهند که این ترس بر روی انتخاب های بزرگ زندگی و موقعیت های مختلف اجرایی آنها تاثیر بگذارد. این دسته نیز تلاش می کنند که هر از چند گاهی از حضور در جمع، مثلا اجرای یک قطعه جلوی جمع دوستان و آشنایان و یا رهبری گروه خودداری کنند. این دسته معمولا ترس خود را به صورت یک راز حفظ می کنند و به دنبال راه های فرار از آن هستند. به همین دلیل این دسته هیچ گاه احساس امنیت نمی کنند. با وجود این که افراد این دسته ممکن است در طول زندگی به ندرت اجرا و یا صحبتی در جمع داشته باشند ولی این مشکل در طولانی مدت می تواند زندگی آن ها را از بین ببرد. اگر شما نیز جزو این دسته افراد هستید پس از ترس و خجالت ناشی از عدم همکاری در کارهای گروهی و اجتماعی رنج می برید.

گروه بعدی آن هایی هستند که موفقیت های اجتماعی آنها ایجاب می کند که در جلو جمعیت حاضر شوند و برای آن ها سخنرانی یا اجرا داشته باشند،حتی با وجود اینکه ترجیح می دهند از این کار اجتناب کنند مانند وکلا، مهندسان، معماران، نویسندگان، پزشکان، معلمان و دیگر کسانی که موفقیت شغلی آن ها می تواند به قدری زیاد شود که به صورت مداوم و روز افزون از آن ها خواسته شود تا درباره تجربیات، استعدادها و دانش خود با مخاطبان صحبت کنند. اگر شما نیز به این گروه تعلق دارید، یا باید راهی برای روبرو شدن با مخاطبانتان پیدا کنید و یا از کسب موفقیت های بیشتر شغلی خود صرفنظر کنید.

و در نهایت، کسانی هستند که برای ابراز خلاقیت خود شور و شوق دارند. در این گروه ما هنرمندان، موسیقیدان ها، خواننده ها، بازیگران، کمدین ها، ورزشکاران و سخنگویان حرفه ای را پیدا می کنیم. هیچکدام از این ها از استرس اجرا در امان نیستند. اگر شما جزو این گروه هستید و از ترس صحنه رنج می برید، با مقوله ای اجتناب ناپذیر مواجه هستید. روح شما مصرانه به دنبال جذب مخاطب است، حتی وقتی که بدنتان به شما دستور عقب نشینی می دهد و در نتیجه شما مجبور به انتخاب هستید.

خوشبختانه استرس اجرا بسیار عادی و قابل درمان است. شما می توانید بر این مشکل غلبه کنید، اما اول باید بیاموزید که این مکانیزم به چه صورت عمل می کند.

طبیعت ترس از صحنه

استرس اجرا وقتی بوجود می آید که شما به جای تمرکز روی اجرا و ارائه برنامه، بر روی خودتان و استرستان تمرکز می کنید. دلیل این کار کشش انسان برای دفع سریع و مقاومت در برابر استرس است، در حالی که باید این استرس را قبول کرد و با آن کنار آمد.

این امر به این دلیل است که افراد به اجرای صحنه به صورت یک تهدید نگاه می کنند نه یک چالش!

وقتی شخصی احساس اضطراب و استرس می کند، با فکر به این موضوع که در دردسر افتاده است و تلاش برای خاتمه دادن به این دردسر، تنها استرس خود را افزایش داده و خود را عصبی تر می کند.

چطور کسی خود را بیشتر عصبی می کند؟ با این کار که سعی می کند با مخاطبان خود ارتباط برقرار نکند، زیرا گمان می کند آنها باعث کم شدن سرعت ارائه او می شوند، بنابراین سعی می کند با عجله از ارائه بگذرد و حتی آن را کسل کننده نگه دارد و یا با ارائه سرسری اجرا را با پایان برساند.

این امر به معنی آن است که فرد تلاش می کند هیچ ارتباطی با مخاطب خود ایجاد نکند، که باعث بیشتر منزوی و تنها شدن فرد روی صحنه می شود. در نتیجه فرد هیچ تشویق یا نشانه علاقه مندی از مخاطب خود دریافت نمی کند، در حالی که این تشویق ها باعث آرام تر و راحت تر شدن فرد روی صحنه می شوند. این انزوا موجب تنهایی فرد روی صحنه شده و باعث می شود دائما در حال کشمکش درونی و انتقاد از خود باشد.

یکی از روش های غلبه بر ترس از صحنه، این است که واقعا با مخاطب ارتباط برقرار کرده و روی چیزهایی که قرار است ارائه شوند تمرکز کنیم نه بر روی شخص خود.

در یک برنامه ریزی کامل برای غلبه بر ترس از صحنه، شما باید ساعت ها، روزها، هفته ها و یا حتی ماه ها قبل از اجرا، بر روی پیش بینی وقایعی که قرار است تجربه کنید، تمرکز نمایید. شما باید بر روی نشانه های اضطرابی که در طول اجرا تجربه می کنید، کار کنید. شما باید بدانید چطور با ترفند ترس های بوجود آمده را خنثی نمایید. و در نهایت شما باید با قرار گیری در خود موقعیت اجرا دائما تمرین نمایید.

در اینجا چند نکته که می تواند در زمان اجرای واقعی به شما کمک نماید، ارائه شده است، این نکات را با کارهایی که خودتان برای غلبه بر ترس در زمان اجرا انجام می دهید مقایسه کنید. ممکن است این نکات دقیقا بر عکس کارهایی باشد که شما در مواقع رویارویی با مخاطب انجام می دهید. اگر برای شما نیز چنین است، که معمولا عموم مردم برای غلبه بر ترس از اجرا کارهای اشتباه را انجام می دهند، این نکات راهی مفید و متفاوت را برای غلبه بر ترس از اجرا در اختیارتان قرار خواهند داد

و این تفاوت چیزی است که شما به آن نیاز دارید، زیرا اگر مدام کارهای قبل را انجام دهید، همان نتایج قبلی نیز حاصل خواهد شد
1- اگر شما می خواهید صحبت کنید، آواز بخوانید، اجرا کنید و یا غیره، شما نیاز به نفس کشیدن دارید. و اگر می خواهید این کارها را با آرامش انجام دهید، پس باید عمیق و از دیافراگم نفس بکشید. این امر به طور طبیعی اتفاق نمی افتد و شما باید برای انجام آن بایستی تمرین کنید. ممکن است فکر کنید که هر چیزی که راجع به نفس کشیدن است می دانید و اگر شما یک خواننده حرفه ای هستید، مطمئنا همین طور نیز هست. با این حال برای بقیه افراد لازم است که با دقت و توجه از درست نفس کشیدن خود مطمئن شوند.

2- به خود یادآوری کنید که شنوندگان برای دیدن شما یا شنیدن اجرای شما نیامده اند، مگر اینکه شما شخص بسیار معروفی باشید و یا مادر شما در میان جمعیت باشد، مخاطبان تنها برای شنیدن قطعه ای که شما می نوازید و یا صحبت هایی که راجع به موضوعی خاص می کنید در اینجا جمع شده اند. امروز به طور اتفاقی این فرصت نصیب شما شده است و وجود شخص شما در اکثر مواقع واقعا برای مخاطبان مهم نیست.

3- انتظار استرس را داشته باشید، خصوصا در ابتدای اجرا و آن را قبول کنید. این امری طبیعی است. اگر شما به خود اجازه دهید که با وجود استرس و در حضورکار کنید و نه در جهت دفع آن، شما می توانید آرامش خود را بدست آورده و به اجرای خود ادامه دهید. اگر شما در برابر استرس مقاومت کنید تنها مشکلات بیشتری برای خود درست می کنید.

4- احساسات و اشتیاقی که برای موضوع بحث و یا کار هنری خود حس می کنید را جمع کرده و آن را در جهت اجرای بهتر کار خود هدایت کنید. سعی نکنید این احساسات را مخفی نگه دارید، آن ها را آزادانه ابراز کنید، اگر شما سعی کنید این احساسات را سرکوب کنید، علیه شما عمل خواهند کرد.

5- تمرکز اصلی خود را بر روی کار و وظیفه ای که قرار است انجام دهید بگذارید. منظور از تمرکز چیست؟ منظور چیزهایی است که وقتی قرار است اجرای خود را شروع کنید به آنها توجه و فکر می کنید. این نکته، بر خلاف چهار نکته قبل، بر اساس کاری که شما قرار است روی سن انجام دهید، تغییر می کند.

6- هنگام اجرای یک قطعه موسیقی شما می خواهید شنوندگانتان را سرگرم و موجب لذت آنها شوید. در این حالت شما می توانید حضور شنوندگان را نادیده بگیرید و تمرکز خود را متوجه موسیقی که قرار است اجرا کنید و شنوندگان را فراموش کرده به حال خود رها کنید تا خودشان از اجرای شما لذت ببرند.

7- وقتی نمی خواهید تمرکز شما روی شخص خودتان و یا روی استرستان باشد.آموزش دف بسیار مهم است که برای خودتان روشی برای قبول استرس بسازید، برای مثال چند قدم بردارید تا مقداری آرام شوید و دوباره تمرکز خود را بر روی وظیفه ای که هم اکنون دارید، قرار دهید

چگونه راه حل های در نظر گرفته شده نتیجه معکوس می دهد

ترس از صحنه مثل این است که بیرحمانه مورد انتقاد و سرزنش قرار بگیرید و شروع به بحث و مشاجره با منتقد بکنید، با این تفاوت که در این جا این مغز خودتان است که شما را مورد انتقاد و سرزنش قرار داده است. شما آنقدر درگیر کشمکش های درونیتان می شوید که از اجرای واقعی غافل می مانید.

بیشتر کسانی که استرس اجرا و صحنه دارند با تمرکز بر روی خودشان سعی در دفع این استرس دارند در حالی که این کار تلاشی بیهوده در جهت از بین بردن استرس است.

فرامرز پایور سنتور نوازی برجسته

فرامرز پایور دانشنامه سنتور

 مرگ حبیب سماعی (استاد بزرگ سنتور) در سال 1325، ضربه جبران ناپذیری بر پیکره موسیقی ایرانی و همینطور ساز سنتور وارد ساخت و از آن به بعد بود که دوران رکود این ساز آغاز شد. دیگر سنتورنواز چیره دستی وجود نداشت که بتواند راه وی را ادامه دهد زیرا همه آنها کم مایه و کم تجربه بودند. بله مرگ حبیب مصادف شد با مرگ سنتور! در این زمان استاد ابوالحسن صبا (که از شاگردان سماعی بود)، آینده این ساز و همینطور موسیقی ایرانی را در خطر دید و در این راه اقدام به پرورش چندین شاگرد نمود.